April 23, 2007



مقابله دسته جمعی با نفوذ ایران در منطقه

وزیر دفاع آمریکا در صدد جلب نظر متحدان آمریکا در منطقه برای اعمال فشار بیشتر به ایران است
رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا که سفر به سه کشور خاورمیانه را از روز دوشنبه آغاز کرده، در صدد جلب نظر متحدان آمریکا در منطقه برای اعمال فشار بیشتر به ایران است.
یکی از همراهان آقای گیتس گفته است که گفتگوهای امنیتی با سران اردن، اسراییل و مصر بر نگرانی مشترک از آنچه وی "سلطه ایران" بر منطقه نامیده و فعالیت جنبش های سیاسی شیعه در چند کشور و نحوه مقابله دسته جمعی با آنها، متمرکز خواهد بود.
ضرورت حمایت بیشتر کشورهای منطقه از دولت عراق، روند صلح اعراب و اسراییل، بحران لبنان و فروش تسلیحات پیشرفته آمریکا به کشورهای عرب حوزه جنوبی خلیج فارس از دیگر موضوعات مورد نظر هیات نظامی آمریکا با سه کشور مذکور اعلام شده است.
به نظر می رسد تمام موضوعاتی که رابرت گیتس و هیات همراهش قرار است با سران سه کشور منطقه مورد بحث قرار دهند، به نحوی با ایران مرتبط باشد.
تقویت دولت فواد سنیوره، نخست وزیر لبنان، شتاب بخشیدن به روند صلح بین اعراب و اسراییل و فروش تسلیحات پیشرفته آمریکا به همسایگان جنوبی ایران، اگر چه همگی از اهداف استراتژیک آمریکا و متحدانش به شمار می روند، اما در این مقطع زمانی، همه این فعالیت ها به نحوی علیه سیاست ایران در خاورمیانه جهت گیری شده است.
در مورد عراق نیز یک عضو هیات همراه رابرت گیتس تاکید کرده است که بهترین راه مقابله با ایران، مقابله با رفتار این کشور در عراق است.
مقام های آمریکایی بیش از پیش نسبت به حل دیپلماتیک بحران هسته ای ایران امیدوار شده اند

وزیر دفاع آمریکا در حالی گفتگوهای خود را با مقام های سه کشور منطقه بر مساله ایران متمرکز کرده که طی روزهای اخیر برخی از مقام های سیاسی و نظامی برجسته آمریکا از اهمیت اخبار مربوط به احتمال حمله نظامی به ایران کاسته اند و تاکید کرده اند که حمله نظامی به ایران نه اجتناب ناپذیر و نه مورد علاقه آمریکاست و نه در دستور کار کاخ سفید قرار دارد.
هر چند که تاکید مقام های آمریکایی بر ضرورت پیگیری راه حل دیپلماتیک در مواجهه با برنامه اتمی ایران، به معنای حذف گزینه نظامی از دستور کار سران کاخ سفید نیست، اما نشانگر این موضوع است که مقام های آمریکایی بیش از پیش نسبت به حل دیپلماتیک بحران هسته ای ایران امیدوار شده اند.
امیدواری آمریکایی ها نسبت به حل دیپلماتیک بحران هسته ای ایران، احتمالا بی ارتباط به علاقه متحدان عرب این کشور برای تحت فشار گذاشتن جمهوری اسلامی و قطع نفوذ آن در منطقه نیست.
اعراب میانه رو منطقه که گسترش نفوذ ایران را در خاورمیانه به زیان خود می دانند، به نظر می رسد که علاقمندند که در ازای کمک آمریکا به حل مناقشه بین اسراییل و فلسطینی ها، با سیاست واشنگتن در جهت اعمال فشار سیاسی و اقتصادی به ایران و متحدانش در منطقه، همراه شوند.
برای حل مناقشه بین اسراییل و فلسطینی ها، سران عرب در اجلاس اخیر خود در ریاض، طرح صلحی را که در اجلاس سال ۲۰۰۲در بیروت درباره آن به توافق رسیده بود، بار دیگر احیاء کردند و در صدد جلب حمایت آمریکا از این طرح هستند.
اعراب میانه رو، سیاست ضد اسراییلی جمهوری اسلامی را عاملی برای رشد رادیکالیسم اسلامی در منطقه می دانند

ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن در دیدار خود با رابرت گیتس، خواستار حمایت آمریکا از طرح صلح عربی شد، اما چنین حمایتی به احتمال زیاد به میزان حمایت اعراب از سیاست آمریکا در خاورمیانه و بخصوص ایران بستگی دارد.
در این میان، ایران که سیاست خود را در برابر اسراییل به مفهوم حمایت از حقوق اعراب معرفی می کند، به گونه ای پارادوکسیکال، سبب اتحاد ضمنی اعراب علیه خود شده است.
اعراب میانه رو، سیاست ضد اسراییلی جمهوری اسلامی را عاملی برای رشد رادیکالیسم اسلامی در منطقه می دانند و از آن احساس خطر می کنند، اما در عین حال ترجیح می دهند که با تکیه بر خطر ایران برای اسراییل، دولت عبری را به ضرورت برقراری صلح از راه ارائه امتیاز بیشتر به فلسطینی ها ترغیب کنند.
اسراییل نیز که ایران را دشمن شماره یک خود می داند، می کوشد تا جمهوری اسلامی را به عنوان تهدیدی علیه کل خاورمیانه و از جمله کشورهای میانه رو عرب معرفی کند و بدین وسیله آنها را به اتحاد با خود از طریق تعدیل مواضعشان نسبت به حقوق فلسطینی ها متقاعد کند.
آمریکا نیز در این میان، نقش هماهنگ کننده مواضع اعراب و اسراییل و ایجاد توازن بین خواسته های آنان را به عهده گرفته است و هدف از سفر آقای گیتس به خاورمیانه و بخصوص اسراییل که نخستین سفر یک وزیر دفاع آمریکا به این کشور از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون است، در چارچوب فوق صورت می گیرد.
چنانچه سفر رابرت گیتس به خاورمیانه همراه با موفقیت باشد، پیامد آن چیزی جز افزایش فشار منطقه ای علیه ایران و متحدان آن در لبنان و فلسطین و عراق نخواهد بود.

No comments: