جوان ايرانی سرخورده است

جامعه ايران، جامعه جوانی است كه در آن به نيازهای جوانانش پاسخ داده نمی‌شود. جوانانی كه به دليل نرسيدن به خواسته‌های خود ناكام و سرخورده شده‌اند، به نوعی سعی دارند هنجارهای اجتماعی موجود را زير سوال ببرند و با كناره‌گيری و پشت پازدن به اين هنجارها، به اعتياد و ساير آسيب‌های اجتماعی روی می‌آورند.
Thu / 06 07 2006 / 9:21 جامعه ايران، جامعه جوانی است كه در آن به نيازهای جوانانش پاسخ داده نمی شود. جوانانی كه به دليل نرسيدن به خواسته های خود ناكام و سرخورده شده‌اند، به نوعی سعی دارند هنجارهای اجتماعی موجود را زير سوال ببرند و با كناره گيری و پشت پازدن به اين هنجارها، به اعتياد و ساير آسيب های اجتماعی روی می آورند. پس بی دليل نيست كه هر روز شاهد كاهش سن آسيب ديدگان اجتماعی، بزه‌ديدگان، كاهش سن فحشا و اعتياد در ايران هستيم. دكتر صفابخش، از محققان موسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعی ، در اين رابطه می‌گويد: « برخی از نيازهای جوانان بی پاسخ مانده و فرصت های تحصيلی، اشتغال، ازدواج و.... به صورت مساوی در اختيار همه جوانان نگرفته است. اين مسائل باعث ايجاد سرخوردگی و ناكامی در جوانان می شود كه اين ناكامی خود به خشم منجر می شود. از سوی ديگر جوانان ايرانی با اين سرخوردگی‌های عديده، جايی برای تخليه خشم و يا انرژی‌های مخرب ناشی از شكست و... ندارند. پس جوانی كه نتواند خشم خود را تخليه كند مجبور آست آن را به درون خود بريزد. » وی با استناد به تئوری مرتون، ريختن اين خشم در درون را عاملی برای كناره گيری از هنجارهای اجتماعی موجود و روی آوردن به اعتياد و ساير آسيب های اجتماعی و يا حتی خودكشی ذكر می كند و می افزايد :«طبق اين تئوری وقتی در جامعه، فرصت های دسترسی به اهداف برای همه به صورت مساوی و يكسان وجود نداشته باشد عده ای ممكن است آن اهداف را طرد كنند و يا از طريق ديگری بخواهند به اهداف خود برسند. اين افراد انزواطلبی را پيشه می كنند ،از نظام اجتماعی كناره گيری می كنند و سعی می كنند خشم را در درون خود بريزند و مسلما در اين حالت به اعتياد و ساير آسيب های اجتماعی روی می آورند. »