يادمان هفدهمين سالگشت كشتار زندانيان سياسى ايران، ١٣٦٧
كشتار بزرگ زندانيان سياسى ايران را كه از مرداد ماه ١٣٦٧ و با اعدام زندانيان مجاهد آغاز شد و به اعدام زندانيان سياسى چپگرا در شهريور همان سال انجاميد، نبايد به دست فراموشى سپرد. در دو ماه، چند هزار دگرانديش و دگرخواه مبارز را كه پيشتر محاكمه شده بودند و بسيارى‌شان بيشتر سال‌هاى محكوميت‌شان را گذرانده بودند، در نهايت پنهانكارى و فريبكارى در برابر قضات شرعى قرار دادند كه با تكليف سربه نيست كردن "محارب" به زندان‌هاى سياسى كشور گسيل شده بودند. وابستگى‌هاى گروهى، سياسى و مسلكى‌ى زنان و مردانى كه در كشتار بزرگ جان شيرين خود را باختند، و نيز عواملى كه جمهورى اسلامى را به آن جنايت هولناك كشاند، هيچ از پلشتى جنايت نمى‌كاهد. اين فاجعه‌ى ملى را كه در تاريخ معاصر كشورمان بى سابقه بوده، بايد شناخت و شناساند و در حافظه تاريخى مردمانمان زنده نگهداشت. چگونه؟ مادام كه عاملان و آمران جنايت مُهر سكوت و دروغ بر لب زده‌اند، تنها بازماندگان كشتار بزرگند كه مى‌توانند ما را از چند‌و‌چون آن آگاه كنند. از اين روست كه براى گزارش آن‌ها- جداى از وابستگى‌هاى گروهى، سياسى و مسلكى‌‌شان- جايگاهى ويژه قائليم. از رهگذر اين گزارش‌هاست كه مى‌توانيم به كنه واقعيت پى بريم و روايت بيش‌و كم دقيق و درستى از جنايت بزرگ تاريخ معاصرمان به دست دهيم. دانش تا به امروزمان از كشتار بزرگ را هم مديون شمارى از بازماندگان هستيم. به همت اين سربازان آزادى كه سلاحى جز كلام نداشته‌اند است كه نيروى فراموشى رفته رفته واپس نشسته و اينك ياد اين فاجعه در حافظه‌ى جمعى‌ى جامعه‌ى مهاجر و تبعيدى جايى پيدا كرده. "صداى ما" با ارج‌گذارى به كوشش‌هايى كه در اين زمينه صورت گرفته و در ادامه‌ى همين كوشش‌ها، در پيگيرى قرار مصوب نخستين گردهم‌آيى جمهورى‌خواهان دمكرات و لائيك، فصل يادواره‌ى كشتار بزرگ زندانيان سياسى سال ١٣٦٧ را مى‌گشايد. به اميد آن كه بتوانيم به سهم خود در مبارزه با خودكامگى دينى، به شكوفايى نهال آزادى يارى رسانيم و از فراموشى كه زمينه‌ساز تكرار جنايت است، پيشگيرى كنيم.
كشتار بزرگ زندانيان سياسى ايران را كه از مرداد ماه ١٣٦٧ و با اعدام زندانيان مجاهد آغاز شد و به اعدام زندانيان سياسى چپگرا در شهريور همان سال انجاميد، نبايد به دست فراموشى سپرد. در دو ماه، چند هزار دگرانديش و دگرخواه مبارز را كه پيشتر محاكمه شده بودند و بسيارى‌شان بيشتر سال‌هاى محكوميت‌شان را گذرانده بودند، در نهايت پنهانكارى و فريبكارى در برابر قضات شرعى قرار دادند كه با تكليف سربه نيست كردن "محارب" به زندان‌هاى سياسى كشور گسيل شده بودند. وابستگى‌هاى گروهى، سياسى و مسلكى‌ى زنان و مردانى كه در كشتار بزرگ جان شيرين خود را باختند، و نيز عواملى كه جمهورى اسلامى را به آن جنايت هولناك كشاند، هيچ از پلشتى جنايت نمى‌كاهد. اين فاجعه‌ى ملى را كه در تاريخ معاصر كشورمان بى سابقه بوده، بايد شناخت و شناساند و در حافظه تاريخى مردمانمان زنده نگهداشت. چگونه؟ مادام كه عاملان و آمران جنايت مُهر سكوت و دروغ بر لب زده‌اند، تنها بازماندگان كشتار بزرگند كه مى‌توانند ما را از چند‌و‌چون آن آگاه كنند. از اين روست كه براى گزارش آن‌ها- جداى از وابستگى‌هاى گروهى، سياسى و مسلكى‌‌شان- جايگاهى ويژه قائليم. از رهگذر اين گزارش‌هاست كه مى‌توانيم به كنه واقعيت پى بريم و روايت بيش‌و كم دقيق و درستى از جنايت بزرگ تاريخ معاصرمان به دست دهيم. دانش تا به امروزمان از كشتار بزرگ را هم مديون شمارى از بازماندگان هستيم. به همت اين سربازان آزادى كه سلاحى جز كلام نداشته‌اند است كه نيروى فراموشى رفته رفته واپس نشسته و اينك ياد اين فاجعه در حافظه‌ى جمعى‌ى جامعه‌ى مهاجر و تبعيدى جايى پيدا كرده. "صداى ما" با ارج‌گذارى به كوشش‌هايى كه در اين زمينه صورت گرفته و در ادامه‌ى همين كوشش‌ها، در پيگيرى قرار مصوب نخستين گردهم‌آيى جمهورى‌خواهان دمكرات و لائيك، فصل يادواره‌ى كشتار بزرگ زندانيان سياسى سال ١٣٦٧ را مى‌گشايد. به اميد آن كه بتوانيم به سهم خود در مبارزه با خودكامگى دينى، به شكوفايى نهال آزادى يارى رسانيم و از فراموشى كه زمينه‌ساز تكرار جنايت است، پيشگيرى كنيم.
No comments:
Post a Comment